Güney Amerika Senaryosu
Venezüella’ya yönelik yabancı işgali ancak ülkeye komşu üç devlet, Brezilya, Kolombiya ve Guyana üzerinden mümkün olabilir. Teorik olarak en az üç tane işgal ekseni mevcuttur.
Güney Amerika devletleri tarafından gerçekleştirilecek bir işgalin, Venezüella üzerindeki hava üstünlüğünün ele geçirilmesiyle başlaması şarttır. Ancak, Venezüella’nın askeri-siyasi hedeflerinin birçoğu, F-5, A-4, AMX-1A ve A-29 Tucano uçaklarından oluşan Brezilya Hava Kuvvetleri'nin menzili dışındadır.
Kolombiya’nın elinde, Buk-M2, S-125, S-300 hava savunma sistemleri ve Venezüella’nın elindeki F-16 ve Su-30 uçakları karşısında hiçbir şansı olmayan Kfir, A-37 ve A-29 uçakları bulunmaktadır. Venezüella’nın orta ve uzun menzilli hava savunması ve hava kuvvetleri karşısında aynı durum Brezilya’nın elindeki uçaklar için de geçerlidir.
Düşük irtifa tavanları nedeniyle, turbo motorlu A-29 Tucano uçakları, çoğunlukla Venezüella’nın elindeki 5 000 seyyar SA-24 (İgla-S) hava savunma füzesinin menzilinde seyretmektedirler. F-5, A-4, AMX-1A, Kfir ve A-37 uçakları hassas güdümlü silahlara sahip değildir ve 2 000 ila 3 000 metre irtifada taarruz etmektedir ki, bu da onları aynı şekilde seyyar SA-24 (İgla-S) hava savunma füzeleri karşısında savunmasız kılmaktadır.
Guyana’dan bir kara istilası mümkün görünmemektedir. Bu küçük ülkenin buna ne imkanı, ne fiziki yeteneği vardır: Orinoco nehrini ve deltasını aşan yolu ve cangılı tanklarla aşma imkanı yoktur.
Brezilya’nın da başarılı olması düşük ihtimaldir. Çünkü Venezüella’nın ana kuvvetleriyle temasa girmeden önce, Brezilya Ordusunun da cangıl içerisinde 500 km kat etmesi gerekmektedir.
Sonra, Orinoco nehri, seyyar köprü ve diğer istihkam donanımlarına sahip olmayan Brezilyalılar için aşılması çok güç bir engel oluşturmaktadır. Bunun dışında, Brezilya ve Kolombiya, kara birliklerinin hava savunması için 5 000 m irtifaya yönelik seyyar füzelere sahip değildir. Oysa Venezüella’nın elindeki Su-30’lar KAB-500 ve KAB-1500 lazer güdümlü bombaları ya da 10 000 m irtifada Kh-29 füzeleri fırlatmaktadır.
Taarruz için en muhtemel eksen Kolombiya’dır. Öte yandan, taarruzun yönü Maracaibo Gölünde sonlandığı için yer şekilleri Kolombiya’nın taarruzuna elverişli değildir. Gölün, Venezüella Ordusu tarafından savunulması kolay olan 15 ila 20 km’lik bir koridor izlenerek doğudan dolaşılması gerekmektedir.
En iyi seçenek, tugaya eşdeğer olan Kolombiya hava üssü ile bir kısa yol açmak ve bu birliği And Dağları üzerinden ülkenin Güneydoğusuna paraşütle indirmek olacaktır. Ancak bu seçenek de aynı şekilde mümkün görünmemektedir çünkü Kolombiya’nın elinde 5 adet C-130 ve 8 adet C-295 bulunmaktadır ki bunlarla ancak 2 ya da 3 bölük paraşütle indirilebilir.
Kolombiya aynı şekilde Venezüella’dan çok daha düşük bir savaş gücüne sahiptir, çünkü hafif zırhlı piyadelere dayanmaktadır; buna ek olarak tankları yoktur, topçu birlikleri dağınıktır ve kamyonlar tarafından çekilmektedir. Buna karşılık Venezüella’nın elinde 2S19 Msta kundağı motorlu toplar, BM-30 Smerch, BM-21 Grad, LAR ve T-72 tankları bulunmaktadır.
Brezilya’nın helikopter ve çıkarma gemilerini kullanarak 1. Deniz Piyade Tugayıyla düzenleyeceği bir deniz seferi Venezüella savunma güçlerinin durumunu zorlaştırabilir. Venezüella, çıkarma gemisi grubuna kıyıdan 100 ila 200 km açıkta, Su-30’lardan fırlatılan Kh-31A1 ve Kh-59ME gemisavar füzeleriyle saldırabilir.ABD İşgali Senaryosu
Irak ve Libya’da olduğu gibi, Nicolas Maduro’yu ancak bir ABD askeri işgali senaryosu devirebilir. Ancak bu arada Rusya, dış politikasını değiştirmiş ve Suriye’de müttefiklerini koruyabileceğini ortaya koymuştur.
Venezüella’daki yüksek ekonomik çıkarlar nedeniyle, Rusya ve Çin, kendi birliklerini göndermeseler de, ABD işgalini önlemek için ülkeye üst düzey ve uzun menzilli silahlar sağlayacaktır.
ABD dünyadaki en büyük deniz gücüdür ve 2 deniz piyadesi kolordusuna sahiptir. Dolayısıyla ana taarruz cephesinin bir ABD çıkartmasıyla açılması büyük olasılıktır.
ABD’ye ait 1 ya da 2 uçak gemisinin ve çok sayıda amfibi çıkartma gemisinin batırılması, hava üstünlüğünün ele geçirilmesinin imkansız hale gelmesi ve Venezüella kıyılarında deniz piyadelerinin köprü başı oluşturma şansının azalması anlamına gelecektir.
Bu hedefe, Rusların 1 000 km menzilli Zirkon hipersonik füzesi ve 1 400 km menzilli Kalibr 3M-54 seyir füzesiyle kolaylıkla ulaşılabilecektir. Venezüella bu füzelere sahip olursa, Bahama Adalarının güneyinde, Miami’den 500 km uzakta ABD deniz sefer grubunu vurabilecektir. Öte yandan Rusya’nın Venezüellalılara Zirkon ve Kalibr füzelerini teslim edeceğini düşünmüyorum. Buna karşın, Su-30 uçaklarında kullanılabilen Bastion sistemleri ve 550 km menzilli havadan havaya Kh-59MK2 füzeleri önerebilir.
Rusya tarafından donatılan bir kıyıdan gemiye Bastion füze bataryası, dört adet seyyar P-800 Oniks füze rampası kullanmaktadır. Füzenin ağırlığı 3 ton, kanat açıklığı 1,7 m ve patlayıcı başlığı 250 kg’dır. İtici gücü, Zirkon füzesindeki gibi bir ramjet (süpersonik statoreaktör) seyir motoru ile sağlanmaktadır. P-800 füzesinin menzili 350 ila 600 km, hızı ise Mach 2,5 (700 m/sn). Güzergahı üzerinde, 14 000 m irtifa tavanında füze uydu ile yönlendirilmektedir. Hedefe yaklaştığında P-800 hedefe kilitlenerek 10 metre yüksekliğe kadar iner ve yön değişikliği manevralarına girişir.
Bu durumda Venezüella, Haiti Adalarının ve Porto Rico’nun güneyinde bulunan ABD sefer gücü grubuyla baş edebilir. P-800 Oniks füzesinin olası hedef vuruş sapması 1,5 metredir ki bu da, hepsinin uzunluğu 100 m’nin üzerinde olan uçak gemisi, helikopter gemisi, kruvazör ya da destroyer durumunda hedefin % 100 vurulması anlamına gelmektedir.
Tek olasılık, önceden belirlenen hedeflere yönelik NATO’nun (ABD, Fransa, Hollanda, Birleşik Krallık) ve Latin Amerika Devletleri’nin (Brezilya, Kolombiya, Guyana) koordineli bombardımanıdır. Bu durumda, bir işgal değil, Venezüella’daki bazı yapıların imhası söz konusu olacaktır.
Valentin Vasilescu
Askeri uzman.
04.03.2019
Voltaire İletişim Ağı
