29 Şubat 2016 Pazartesi

Regime Change in Ankara? More Likely Than You Think







On Friday, the United States rejected a draft resolution by Russia that was intended to prevent a Turkish invasion of Syria. Moscow had called for an emergency meeting of the United Nations Security Council (UNSC) to address its growing concern that Turkey is planning to send thousands of ground troops and armored vehicles it has massed on its southern border, into Syria to protect Turkish-backed militants and to block the Kurdish militia, the YPG, from establishing a contiguous state in northern Syria. Moscow’s one-page resolution was a thoroughly-straightforward document aimed at preventing a massive escalation in a conflict that has already claimed the lives of 250, 000 and left the country in ruins.

According to Russia’s deputy U.N. envoy, Vladimir Safronkov, “The main elements of this Russian draft resolution are to demand that all parties refrain from interfering in the internal affairs of Syria, that they fully respect Syria’s sovereignty and independence, stop incursions, and abandon plans for ground operations.”

The resolution also expressed Moscow’s  “grave alarm at the reports of military buildup and preparatory activities aimed at launching foreign ground intervention into the territory of the Syrian Arab Republic.”
There was nothing controversial about the resolution, no tricks and no hidden meaning. The delegates were simply asked to support Syrian sovereignty and oppose armed aggression. These are the very principles upon which the United Nations was founded. The US and its allies rejected these principles because they failed to jibe with Washington’s geopolitical ambitions in Syria.

Quashing the resolution confirms in the clearest terms that Washington doesn’t want peace in Syria. Also, it suggests that the Obama administration thinks that Turkish ground troops could play an important role in shaping the outcome of a conflict that the US is still determined to win. Keep in mind, if the resolution had passed, the threat of a Turkish invasion would have vanished immediately.

Why?

Because the Turkish  “military has publicly stated that it is not willing to send troops across the border without U.N. Security Council approval.” (Washington Post)

Many people in the west are under the illusion that Turkish President Recep Tayyip Erdogan has dictatorial powers and can simply order his troops into battle whenever he chooses. But that is not the case. While Erdogan has removed many of his rivals within the military, the top brass still maintains a certain autonomy from the civilian leadership. Turkish generals want assurances that they will not be prosecuted for war crimes in the future. The best way to do that is to make sure that any invasion has the blessing of either the US, NATO or the UN.

The Obama administration understands this dynamic, which is why they quashed the resolution. Obama wanted to leave the door open so Turkish troops could eventually engage the Russian-led coalition in Washington’s ongoing proxy war. This leads me to believe that the Washington’s primary objective in Syria is no longer the removal of Syrian President Bashar al Assad but the bogging down of Russia in a never-ending conflict.

Just hours after the US defeated Moscow’s draft resolution at the UN,  closed-door talks were convened in Geneva where high-level U.S. and Russian military officials met to discuss the prospects for ceasefire.

The cease-fire, which is typically referred to as a “cessation of hostilities”, is aimed at temporarily stopping the fighting so the battered jihadists and US-backed rebels can regroup and rejoin the war at some later date. Both Moscow and Washington want to deliver humanitarian aid to war-torn cities across Syria, and to move towards a “political transition” although both sides are deeply divided over Assad’s role in any future government. According to the Washington Post:

“One of the many problems to be overcome is a differing definition of what constitutes a terrorist group. In addition to the Islamic State and Jabhat al-Nusra, al-Qaeda’s affiliate in Syria, Russia and Syria have labeled the entire opposition as terrorists.

Jabhat al-Nusra, whose forces are intermingled with moderate rebel groups in the northwest near the Turkish border, is particularly problematic. Russia was said to have rejected a U.S. proposal to leave Jabhat al-Nusra off-limits to bombing as part of a cease-fire, at least temporarily, until the groups can be sorted out.” (“U.S., Russia hold Syria cease-fire talks as deadline passes without action“, Washington Post)

Repeat: “Russia was said to have rejected a U.S. proposal to leave Jabhat al-Nusra (al Qaida) off-limits to bombing as part of a cease-fire, at least temporarily, until the groups can be sorted out.” In other words, the Obama administration wanted to protect an affiliate of the group that killed 3,000 Americans in the terror attacks on 9-11 and that is responsible for the deaths of tens of thousands of innocent Syrian civilians whose only fault was that they happen to occupy country that these Wahhabi mercenaries wanted to transform into an Islamic Caliphate. Naturally, Moscow refused to go along with this charade.

Even so, Secretary of State John F. Kerry announced on Sunday that he and his Russian counterpart, Sergei Lavrov,  “had reached a ‘provisional agreement in principle’ for a temporary truce in the Syrian civil war and that it could start within days”  although no one really knows how the “cease-fire would be enforced and how breaches would be resolved.”

Consider how hypocritical it is for Obama to reject Russia’s draft resolution at the UN and, just hours later,  try to put Al Qaida under the protective umbrella of a US-Russia brokered ceasefire. What does that say about America’s so called “war on terror”?

Meanwhile in Turkey, Erdogan’s threats to invade Syria have intensified following a car bombing in Ankara last week that killed 28 and wounded 61 others. The Turkish government blamed a young activist, Salih Neccar, who had links to the Turkish militia (YPG) in Syria of being the perpetrator. But less than 24 hours after the blast, the government’s version of events began to fall apart. In a story that has been scarcely reported in the western media, the  Kurdistan Freedom Hawks (TAK) claimed full responsibility for the bombing according to a statement on its website. (The Freedom Hawks are linked to the outlawed Kurdistan Workers Party or PKK.) Then, on Monday, the Erdogan regime was slammed with more damning news: DNA samples demonstrated conclusively that Neccar was not perpetrator, but rather Abdulbaki Sömer, a member of the group that had claimed responsibility from the beginning. (TAK)  As of this writing, the government still hasn’t admitted that it lied to the public to build their case for war.  Erdogan and his extremist colleagues continue to use thoroughly discredited information to threaten to invade Syria. As he said on Saturday at a UNESCO meeting in Gaziantep:

“Turkey has every right to conduct operations in Syria and the places where terror organizations are nested with regards to the struggle against the threats that Turkey faces…No one can restrict Turkey’s right to self-defense in the face of terror acts that have targeted Turkey.”

This explains why Turkey has been shelling Syrian territory for the last week. It also explains why Erdogan has given Sunni jihadists a free pass to traverse Turkey and reenter the war zone in areas that improve their chances of success against the Syrian Army. Check this out from the New York Times:

“Syrian rebels have brought at least 2,000 reinforcements through Turkey in the past week to bolster the fight against Kurdish-led militias north of Aleppo, rebel sources said on Thursday.

Turkish forces facilitated the transfer from one front to another over several nights, covertly escorting rebels as they exited Syria’s Idlib governorate, traveled four hours across Turkey, and re-entered Syria to support the embattled rebel stronghold of Azaz, the sources said.

“We have been allowed to move everything from light weapons to heavy equipment, mortars and missiles and our tanks,” Abu Issa, a commander in the Levant Front, the rebel group that runs the border crossing of Bab al-Salama, told Reuters, giving his alias and talking on condition of anonymity.”  (“Syrian Rebels Say Reinforcements Get Free Passage via Turkey“, New York Times)

The Obama administration  knows that Erdogan is fueling the conflict, but has chosen to look the other way. And while Obama has (weakly) admonished Turkey for shelling Syrian territory, he has, at the same time, acknowledged Turkey’s “right to defend itself”, which is an expression the US reserves for Israel when it conducting one of its murderous rampages in the West Bank or Gaza Strip. Now, Obama has bestowed that same honor on Erdogan. This alone speaks volumes about the duplicity of Washington’s approach.

So what is Washington’s gameplan in Syria? Is the administration serious about defeating ISIS and ending the hostilities or does Obama have something else up his sleeve?

First of all,  Washington is not the least bit concerned about ISIS. The group is merely a straw-man that allows the US to conduct military operations in a region that is vital to its national interests. If the ISIS boogieman disappeared tomorrow, the White House would conjure up some other phantom–like the drug war or something equally ridiculous–so it could continue its depredations uninterrupted.  What matters to Washington is breaking up the strong, secular Arab governments that pose a long-term threat to US-Israeli ambitions. That’s what really matters. The other obvious goal is to control critical resources and pipeline corridors to the EU and make sure those resources continue to be denominated in US dollars.

We continue to believe that the US-Kurdish (YPG) alliance does not really advance US strategic interests in Syria. The US is not interested in Kurdish statehood nor do they care if jihadist militias control the northern quadrant of Syria’s border-region. The real purpose of the US-YPG alliance is to enrage Turkey and provoke them into a cross-border conflict with the Russian-led coalition. If Turkey deploys ground troops to Syria, then Moscow could face the quagmire it has tried so hard to avoid. Turkish forces would serve as a replacement army for the US-backed jihadists and other proxies that have prosecuted the war for the last five years but now appear to be in full retreat.

More importantly, a Turkish invasion would exacerbate divisions inside Turkey seriously eroding Erdogan’s grip on power while creating vulnerabilities the US could exploit by working with its agents in the Turkish military and Intel agency (MIT). The ultimate objective would be to foment sufficient social unrest to incite a color-coded revolution that would dispose of the troublemaking Erdogan in a Washington-orchestrated coup, much like the one the CIA executed in Kiev.

It is not hard to imagine Obama secretly giving Erdogan the greenlight, and then pulling the rug out from under him as soon as his troops crossed over into Syria.  A similar scam was carried out in 1990 when U.S. Ambassador to Iraq, April Glaspie, gave Saddam Hussein the nod to invade Kuwait. The Iraqi Army had barely reached its destination before the US launched a massive military campaign (Operation Desert Storm) that forced Saddam to speedily withdraw along the infamous Highway of Death where upwards of 10,000 Iraqi regulars were annihilated like sitting ducks in a vicious and homicidal display of American firepower.   That was the first phase of Washington’s plan to overthrow Saddam and replace him with a compliant Arab stooge.

Is the same regime change trap now being set for Erdogan?
It sure looks like it.
MIKE WHITNEY- counterpunch.org / February 24, 2016

MIKE WHITNEY lives in Washington state. He is a contributor to Hopeless: Barack Obama and the Politics of Illusion (AK Press). Hopeless is also available in a Kindle edition. He can be reached at fergiewhitney@msn.com.

28 Şubat 2016 Pazar

Nazlılar hendeğe gömülüyor


Türkiye, iki cephede birden savaş veriyor.

Birinci cepheyi bölücü-gerici Kürtçü faşistler (etnik Kürtçüler) açtı. 38 yıldır kan döküyorlar. 

Şimdi hendekler kazarak direniyorlar. Hedef; 1920’de Sevr Antlaşması ile Osmanlı Devleti’ne kabul ettirilen Kürdistan isimli devleti kurmak. Ordumuz, polisimiz, korucu kardeşlerimiz el ele bu yıkıcıları, kazdıkları o hendeklere gömüyor.

İkinci cephe daha görünmez ama çok önemli: Bu savaş, dinci/mezhepçi bir Türkiye yaratma peşindeki gerici güçlere karşı yürütülüyor. Saldırı; Libya’dan Mısır’a, Mısır’dan Suriye’ye, Suriye’den Türkiye’ye kadar dalga dalga yayıldı. Merkezinde Müslüman Kardeşler denilen Amerikancı örgüt bulunuyor. 

Doğu Perinçek’in Vatan Savaşı diye nitelendirdiği mücadele neredeyse “Kurtuluş Savaşı” kadar önem kazanmıştır. Buna İkinci Kurtuluş Savaşı dersek abartmış olmayız.

ERDOĞAN DEĞİL MİLLET

Türkiye’nin bu var olma mücadelesini Tayyip Erdoğan’a iliştirerek değersizleştirmeye çalışan bir gerici-bölücü koalisyon var. Halbuki bu savaşı yürüten güç hükümet değildir; Türk milletinin iradesidir. Eğer bugün Tayyip Erdoğan hendek tarafında değil de karşısında ise, bu onun özgür seçimi ile değil somut gerçeklerin dayatması ile olmuştur.

Erdoğan; sürecin kendisini de o hendeklere gömeceğini anlamış, istemeyerek bile olsa Hendekçileri terk etmiş ve milli güçlerin yanına gelmiştir. Bu zorunlu duruma bakarak vatan savunmasını Erdoğan’ın işi gibi göstermek, onun işine yaradığını iddia etmek Türkiye’ye ihanettir.

Bu çizgidekiler; PKK’nın kanlı saldırılarını bile Erdoğan’ın ve AKP’nin eski hataları üstünden yürüyerek aklamaya uğraşmaktadır. 

AMERİKAN DEVRİMCİLERİ

Bugün, kendilerini demokrat göstererek Türkiye’yi ayakta tutan temel değerlere saldıran ihanet koalisyonunu şu odaklar oluşturuyor: 

*Halen hem devlet içindeki hücreleriyle hem de medyadaki adamlarıyla direnen Fethullahçılar... 

*Parayla fikir değiştiren Amerikancı liberal yazarlar, Amerikancı akademisyenler...

*PKK’nın medyaya sızmış ideologları... 

*Amerikancı sivil toplum kuruluşu görüntülü casus örgütler (Örneğin Sorosçu Vakıflar)...

*Uluslararası sermayenin acentası konumundaki bizim büyük sermayenin gazetelerindeki ve televizyonlarındaki medya elemanları... 

* Cumhuriyet Gazetesi gibi ABD tarafından devşirilmiş gazeteler... 

*AKP’nin Amerika’ya biat etmiş olan kanadı... 

*CHP’nin tepe yönetimindeki CIA’ya bağlı elemanlar... 

*Amerika’ya hizmeti İslam’a hizmet kabul eden gerici örgütler...

*Eskiden solcu bilinen şimdi CIA tarafından devşirilmiş olan psikolojik savaş elemanları... 

*Olayları yorumlarken zamanı ve zemini dikkate almasını bilmeyen bazı okumuşlar...

Bu koalisyonun baş gazetesi şimdi Yeni Cumhuriyet Gazetesi’dir. CIA gazetesi Taraf’ın görevini bu odak üstlenmiştir. Amerikancı koalisyon, CNN Türk, Haber Türk, NTV gibi kanallarda; kendi psikolojik harp elemanlarını aydın/akademisyen görüntüsü altında konuşturtmaktadır. Örneğin CNN Türk’te sürekli olarak “Kürt sorunu güvenlikçi önlemlerle çözülemez!” yalanı işlenmekte; güvenlik güçlerimizin Sur’da, Cizre’de canlarını vererek yürüttükleri mücadele değersizleştirilmektedir. 

DARBECİYLE DARBECİ, TERÖRİSTLE TERÖRİST, GERİCİYLE GERİCİ

Bu koalisyonun medyadaki psikolojik savaş elemanlarından birisi de Nazlı Ilıcak’tır.

Yazdıkları bu kadar lekeli çok az insan tanıdım. Çıkarı için kılıktan kılığa giren Nazlı, şimdi de Abdullah Öcalan isimli 40 bin kişinin katili ile ağız ağıza vermiş, Doğu Perinçek’e çamur atıyor. 

Neymiş? Doğu Perinçek Amerikan ajanı imiş...

Fethullahçılar başta olmak üzere içimizdeki Amerikan ajanları internette ve fısıltı gazetesinde durmadan bu kampanyaya gaz veriyorlar. Perinçek ve yoldaşları bunların ipliğini pazara çıkartıyor; tuzaklarını bozuyor ya; çok öfkeliler...

Ağam bu nasıl ajandır ki 45 yıl boyunca Amerika ile uğraşmıştır. Bu nasıl ajandır ki siyasi hayatının üçte birini Amerika ve darbe karşıtlığı yüzünden hapiste geçirmiştir?

Onun kadar bedel ödemiş başka bir isim var ise öne çıksın da önünde saygıyla eğileyim...

Bu Amerika, hangi ajanının böyle hapislerde çürütülmesi karşısında sessiz kalmıştır?

***
Bu Nazlı Ilıcak var ya...

Dansöz Ayşe Nana’ya taş çıkartır... 

Kişisel tarihi bir o yana bir bu yana savrulmakla geçmiştir.

Darbe günlerinde darbecidir; Atatürk öne çıkartıldığında gardırap Atatürkçülüğünde sırayı kimseye vermez. Eğer gericilik prim yapıyorsa onu hu çekerken bile görebilirsiniz. İşine gelirse terör baronlarını bile aklayan yazılar yazabilir.

Boğaza bakan yalısı, özel harpçilere, CIA’cılara sonuna kadar açıktır.

Ve elbette ki temel görevi, Amerikan emperyalizmine direnenleri karalamaktır. Bu anlamda Nazlı Ilıcak bir psikolojik harp elemanıdır. 

***
Belge ile konuşacak olursak: ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi’nde AKP siyasi ortak, Fethullah Örgütü de cemaat ortağı olarak resmen yer almaktadır. Nazlı Ilıcak da kalemini bunlara kiralamıştır.

BOP belgelerinde, laikler, milliyetçiler ve Atatürkçüler/Kemalistler, Amerikan karşıtı güçler olarak tanıtılmaktadır. ABD hükümetlerinin bunlarla mücadele edeceği bir politika olarak kabul edilmiştir.

Amerikan belgelerinden yola çıkarak söyleyecek olur isek: Doğu Perinçek; ABD tarafından birinci düşman kabul edilmektedir. Onun ezilmesi, toplum içinde itibarının sarsılması için CIA adına psikolojik savaş yürüten Nazlı’lar, Abdullah’lar işbirliği halinde böyle saldırılar yapıyorlar. Perinçek’i kötü göstererek kendilerini gizliyorlar.

Milletin binlerce evladını uydurduğu yalanlarla katlettiren Öcalan’ın söylediklerini, sanki doğru imiş gibi aktaran Nazlı Ilıcak artık bir ölüdür. 

Cesedi, Güneydoğu’daki o hendeklere gömülmüştür. Böylelerine 400 sene öncesinden Bahayi-i Küfri şöyle cevap veriyor:

“Bize kâfir diyenin kendinde iman olsa
Dinimize küfreden bari Müslüman olsa”


Rıza ZELYUT- Aydınlık/25.02.2016

Terörün ürkütücü tablosu...


Şırnak/Cizre: Öldürülen terörist sayısı 655, imha edilen “El Yapımı Patlayıcı” (EYP) 1388

Diyarbakır/Sur: Öldürülen terörist 234, imha edilen EYP 218

Şırnak/ İdil: Öldürülen terörist 27, imha edilen EYP 106

Yukarıdaki tablo yalnızca Güneydoğu’daki terörün son 3 aydaki durumunu göstermiyor, bölgenin ve tabi ki ülkenin içine sürüklendiği tehdidin boyutlarını da çarpıcı biçimde dışa vuruyor...

Belki de tarihin çeşitli dönemlerinde, ülkeler arasında yaşanan birçok savaşın sonuçlarından çok daha vahim bir tablodur bu...

Üstelik yalnızca PKK’yı erozyona uğratan, bölge halkını kaosa sürükleyen ve maceraya atılan gençlere kanlı bir son hazırlayan ürkütücü bir süreç de değil bu!.. 

Aynı zamanda 300’ye yakın şehit verilmesine yol açan bir gaflet ve ihanet döneminin sonuçlarıyla karşı karşıya olduğumuzu da gösteriyor bu tablo...

Diğer taraftan üzerinde düşünülmesi gereken başka meseleler de var... Örneğin İçişleri Bakanı Efkan Ala’nın, “Cizre temizlendi, Sur’da ise mücadele bir kaç hafta sürebilir” açıklamasını üzerinden haftalar geçmesine rağmen, yalnızca bu iki ilçe değil, başta İdil olmak üzere başka merkezlere de sıçradı “özyönetim” terörü...

Yani kaos sürüyor ve Güneydoğu’daki gerginlik ve terör daha uzun süre devam edecek gibi görünüyor... Çünkü son olarak Urfa’da 3 PYD’linin yakalanması da gösteriyor ki, PKK bölgedeki şiddeti sürdürmek için sevkıyattan vazgeçmiyor.

Gafletin iki yüzü!..

Peki, daha geçen yılın ortalarına kadar “huzur” vaat edilirken Güneydoğu’da neler oldu da, bölge “açılım” muhabbeti sürerken bir anda kan deryasına dönüverdi?..

Hiç kuşkunuz olmasın, “barış” tablosunun “savaş” karanlığına dönmesinde ihanet ve gafletin de iki yüzü var;

Genel seçime giderken Güneydoğu’yu tamamen kazanmaya çalışan AKP iktidarının terörle mücadeleyi durdurmak için valilere “geri çekilin” talimatı vermesi ve yine Güneydoğu’yu “özyönetim” hayaliyle tek başına yönetmeye çalışan PKK-HDP çizgisinin “şiddeti dayatarak kazanım elde etme” stratejisi!..

Yani PKK’nın aylar, belki de yıllar süren altyapı hazırlıklarının vahim sonuçlarını da dışa vuran bu tablo, diğer yandan bu kanlı sürece zemin hazırlayan “açılım” mimarı AKP’nin de gafletini dışa vuruyor...

O halde ülkenin nasıl bir ihanet dönemine sürüklendiğini gösteren asıl soruyu sormanın da tam zamanıdır;

“Güneydoğu’ya huzur” getireceği iddiasıyla Ankara-İmralı ve Kandil-Avrupa arasında mekik dokuyan “açılım” diplomasisi kime yaradı ki?.. 

Kandil Dağı ve yurt içinde 4 bine yakın kayıp veren PKK’ya mı, seçim barajını açmışken teröre cephe almadığı için giderek eriyen HDP’ye mi, Ağustos 2015’tan bu yana ne yazık ki 300’ye yakın kayıp veren devlete mi, yoksa terör yorgunluğundan artık ne yapacağını şaşıran Güneydoğu halkına mı?.. Ne yazık ki hiçbirine...

Siyasal iktidar da, devlet de 2015’in ortalarından bu yana etkisini gösteren terör ve gerisindeki gaflet sürecinden ders almalı ve Güneydoğu’nun huzuru için artık çok daha dikkatli adımlar atmalıdır... 

Tabi öncelikle bölge halkını kazanarak ve yaralarını sararak... Aksi halde terörün dayattığı kaos bu ülkenin başından uzun süre gitmeyecektir...

Cerattepe zaferi...

Artvin Belediyesi’nin duyurusuna bakılırsa, AKP iktidarı, yargı süreci sonuçlanana kadar Artvin Cerattepe’deki maden faaliyetlerini durdurma kararı almış...

Karar, başta diken üstünde tutulan Artvin olmak üzere “maden arama” gibi gerekçelerle yağmalanmak istenen bölgelerde heyecan yarattı...

Asıl heyecan ise çevrecilerde... Çünkü doğa direnişi yalnızca Cerattepe’yi şimdilik korumadı, yargı sürecinin dikkatle ve inatla izlenmesi gerektiğine de işaret etti...

Ve tabi Cerattepe direnişi yalnızca doğa katliamcılarına değil, AKP’nin ısrarla görevde tutulması nedeniyle yılgınlığa düşen halk kitlelerine de ders vermiştir...

Türkiye, Doğusuyla Batısıyla hepimizin... Ülkenin her coğrafyasında oksijen üreten ağaçlar toplumun tüm bireylerine can veriyor, huzur veriyor...

Özelleştirme-yapılaşma erozyonunun yalnızca kentlere değil, Anadolu’nun doğa cennetlerine de göz diktiği bir dönemde, Cerattepe direnişi vatan toprağına sahip çıkılması konusunda sönmeyen bir meşale yakmıştır...

İşte bu nedenle de konu toprak, ağaç, yeşil, su kaynakları ve doğa olunca duyarlılığınızı özellikle yitirmeyiniz... Çünkü yaşamak için ağaçlar gibi dik durmak zorundayız...

Finike’de sedir katliamı!..

Cerattepe, yargı süreci bekleneceği için “şimdilik” kurtarıldı da Antalya’nın Finike ilçesine bağlı Alacadağ Köyü sınırlarındaki Kızılcık Yaylası’nda, sedir ağaçlarından oluşan ormanlık alanın tahrip edilmesi yürek yakıyor...

Kızılcık Yaylası’nda, 12 taş ocağının faaliyetleri nedeniyle dünya mirası olarak kabul edilen ve koruma altında olan sedir ağaçları kökünden kesilerek yok ediliyor.

Peki, sedir ormanlarını taş ocakları uğruna katledenlere karşı neden sessizdir Antalya?.. 

Diğer yandan iktidarın ve muhalefetin Antalya milletvekilleri, sedir ormanlarını yok eden doğa yıkımcılığına karşı neden suskun kalıyorlar acaba?.. 

Doğanın bağrında yüz kızartıcı yaralar açan zihniyetlere karşı sessiz kalmak, insanın en değerli yaşam kaynaklarına kurşun sıkmaktan farksızdır... O halde Finike’deki sedir ormanlarının çığlığı da duyulmalıdır. Hem de acilen...


Mehmet FARAÇ- Aydınlık/25.02.2016

Şırnak’ta PKK’nın ‘intihar’ hazırlığı



PKK, üç gecedir, dağ kadrolarından getirilen yaklaşık 150 kişilik bir grupla İsmet Paşa, Cumhuriyet, Gazi Paşa ve Yeşilyurt mahallelerinde gece saatlerinde hendek kazmaya, barikat kurmaya, mayın ve patlayıcı döşemeye başladı

Cizre ve Silopi’deki yıkımın dumanı tüterken, PKK şimdi de gözünü Şırnak’a dikti. Terör örgütü kentte son üç gecedir, dağ kadrolarından getirilen yaklaşık 150 kişilik bir grupla İsmet Paşa, Cumhuriyet, Gazi Paşa ve Yeşilyurt mahallelerinde gece saatlerinde hendek kazmaya, barikat kurmaya, mayın ve patlayıcı döşemeye başladı. Mahalle halkı, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte evlerinin önünde 5’er metre arayla ucunda fünye bağlı gaz tüpleri (bir tür mayın), dar sokaklarda kazılmış hendekler, evlerinin yanındaki geçişlerde üst üste yığılmış kum torbaları ile karşılaştı. 

Şırnaklılar, PKK’nın yeni atağını, “Cizre’den sonra umutları Sur’daydı. Ama orada da üzüldüler, şimdi son felaketi Şırnak ve Nusaybin’e yaşatacaklar. Yok olacaklarını anladılar, halkı da kaybettiler, her yola başvuruyorlar” diye yorumladı.

DAHA ÖNCE GERİ DÖNDÜLER

Durumu güvenlik güçlerine bildiren Şırnaklılar, bir yandan da evlerinin etrafında nöbet tutmaya başladı. Bazı aileler ise başka mahallelere taşındı. Aydınlık’a konuşan mahalle sakinleri, PKK’nın bu işe daha önce de kalkıştığını, 6-7 kişilik grupların geldiğini ancak halkın tepkisi üzerine geri dönmek zorunda kaldıklarını aktardı. 

Şırnaklılarla, PKK’lı hendekçiler arasında şu tür konuşmalar geçtiği anlatılıyor: “Evladım ben de Kürdüm sen de Kürtsün! Bu hendeklerin kime ne faydası var? Sen benden daha mı büyük Kürtsün?” Gelen yanıt ise “Biz emir kuluyuz” olmuş.

‘RANTÇI BUNLAR’

Şırnaklılar, 3 gece önce gelen grupla karşılaştıklarında güvenlik güçlerini arayarak, “Bir an önce burada sokağa çıkma yasağı koyun, bir an önce bunları kovalayın” dediklerini aktardı. Pek çok yurttaş da “İlk hendek kazıldığında devlet müdahale etseydi, bugünlere gelmezdik” diyor.

Şırnak halkı PKK’dan yaka silkiyor. İnşaat işi yapan bir firma sahibi, PKK için, “Bunlar devrimci de değil, Müslüman da! YPG dedikleri eroinci, balici, hırsız, hain takımı. Arkadan vuracaksın, kapısının önüne mayın koyacaksın! Böyle devrimcilik mi olur? Müslümanlık mı bu?” diye soruyor. Bir başka KOBİ işletmecisi, PKK’yı “rantçı bir örgüt” diye niteliyor ve “PKK’ya eli değmiş kim varsa ‘bal tutan parmak yalar’ misali zenginleşti” diyor.

İlyas Gümrükçü/Füsun İkikardeş 
Aydınlık/25.02.2016

Yataklık edenler!




Erdoğan, Kılıçdaroğlu’nu PKK’ya yardım ve yataklık yapmakla suçladı.

Pek haksız sayılmaz.

PKK’nın silahlı gençlik örgütü (YDG-H) mensupları için “özgürlük savaşçıları” diye kim demişti?

PKK’nın Meclisteki uzantısı HDP ile “barış mitingleri” düzenleyen kimdi?

PKK lideri Öcalan’ın “müzakere süreci” için öne sürdüğü 10 koşulu CHP’nin talepleri olarak kim dile getirmişti?

PKK’lıların avukatı, ABD’nin 705 kulak numaralı elemanı Sezgin Tanrıkulunu Atatürk’ün partisinde en yetkili makamda kim tutuyor?

İkinci İsrail görevini yapacak olan “BAĞIMSIZ KÜRDİSTAN” için şart görülen Yerel Yönetimler Özerklik Şartını, CHP iktidarında mutlaka getireceğiz diyen kimdi?

Bunlar gibi daha onlarca kanıt sayabilirim...

***
Kılıçdaroğlu da bugünlerde Erdoğan ve AKP hükümetleri için aynı şeyleri söylüyor...

Aslında o da yerden göğe kadar haklıdır.

Habur’dan soktuğu teröristlerin ayağına mahkemeleri Erdoğan göndermişti...

“Bizi Başkan Apo gönderdi, onun verdiği görevi yerine getiriyoruz, pişmanlık hükümlerinden yararlanmak istemiyoruz” diyen teröristlerin “kahramanlar” gibi karşılanmasına ortamı AKP hazırladı.

Gerçekte “Süreci” başlatıp, PKK ile masaya oturduktan sonra, “açılım” adı altında yapılanların tamamı, terör örgütüne yardım ve yataklık suçunu oluşturur.

Bütün dünyanın terör örgütü olarak kabul ettiği PKK’ya, Kürtlerin meşru temsilcisi gibi davranıp, ABD’NİN KARAGÜCÜ olmalarının alt yapısını AKP oluşturmuştur.

Bunları unutmuş olamazsınız...

Bu aymazlıkların ülkemizi ve milletimizi getirdiği nokta; Ankara’nın göbeğinde askeri personelin servis araçlarının canlı bomba ile havaya uçurulmasıdır.

Sorumluları başka yerlerde aramaya gerek yoktur.

Suçlular bellidir...

***
Erdoğan ve Kılıçdaroğlu’na rağmen, yapacağımız çok önemli görevlerimiz vardır: İlk ve en acil işimiz; toprak bütünlüğümüzü ve milli birliğimizi korumaktır. 

Kapımızdaki en büyük tehlike AB ve ABD’nin düşmanca tutumudur. “Dost ve müttefik” sözcüklerinin aldatmacadan ibaret olduğu da bütün çıplaklığı ile ortaya çıkmıştır. Bu koşullar altında 78 milyon Türk Milleti tek yürek ve tek yumruk olmak zorundadır. Hükümetin dış politikaları yüzünden duvara toslayan Türkiye’nin kurtuluşu yine bizim ellerimizdedir. Dış güçlerin bizi kurtaracağını hayal etmek ve böyle bir beklenti içerisinde olmak en büyük ihanettir!.. 


Cemil CAN- Aydınlık/25.02.2016

Yeni anayasa olmayan ‘Yeni dünya düzeni’ için


1980 sonlarında Batı dünyasında globalizasyon adı verilen, bizde küreselleşme diye Türkçeleştiren bir kavram ortaya çıkmıştı. Kavram bir süreci anlatıyordu; yarattığı şeyin yeni dünya düzeni olduğu ilan edilmişti. Bunun için her ülkenin yapması gereken üç şey vardı; ülkeler ya bunları yapacaklar ya da uygarlığın dışında kalacaklardı. Ya küreselleşmek ya ölüm!

Ekonomi ve yönetimde aynı anda yerine getirilmesi gereken üç görevden biri özelleştirme, ikincisi sivilleştirme, üçüncüsü yerelleştirme idi. 

***
Özelleştirmelerle ulus-devletin ekonomideki yeri daraltılacak, ağırlığı hafifletilecek ve ekonomi piyasaya terk edilerek serbestleştirilecekti. KİT’ler, kamu kuruluşları satışa çıkarıldı. Ama gerçek serbestleştirme, piyasada yerli - yabancı ayırımına son vermekle olurdu; engellemeci gümrük duvarları alaşağı edilmeliydi. Engelsiz küresel piyasanın yerel parçası olmak, özgürlük ve demokrasinin iktisadi temeliydi. İçe kapalı ekonomilerin tek tipçi, baskıcı, diktatör üreten zeminini dağıtacak, dünyayla bütünleşmiş ekonomiler çok kültürlü ve özgürlükçü demokrasinin pınarı olacaktı.

***
Sivilleştirmeyle, ulus-devletin yönetimdeki yeri sınırlandırılacak ve yetkileri toplumsal örgütlere devredilecekti. Örneğin, ekmek fiyatını belirlemek devletin değil, toplumun işiydi; belediye meclisleri devreden çıktı ve yetki fırıncılar odasına devredildi. Ulus-devletin bürokratik mekanizmaları artık tek başına karar veremezdi, serbest piyasa yönetime de taşınmalıydı; tüm yetkiler sivil topluma! Yaşasın ortak karar, yaşasın katılımcılık, yaşasın yönetişim! Kooperatif ve sendikalar eritilirken, dini-etnik cemaatler ile oda, dernek ve vakıflar NGO (devlete ait olmayan örgütler), STK (sivil toplum kuruluşu) adını aldı. 

***
Yerelleştirmeyle, ulus-devletin üretim ve bölüşüm politikalarını belirleme gücü sınırlandırılacaktı. Merkezi yönetim tek-tipçiliği, baskıcılığı besliyordu, oysa toplumun çok kültürlü hali yerellerdeydi. Her yerel birim, küresel piyasanın serbest iradeli alıcılarına dönüşmeliydi. Büyük küresel piyasa yerel ortaklarına engelsiz ulaşmalıydı. Demokrasinin beşikleri uyanacak, sivil toplumun çok kültürlü doğası yerelden küresele bağlanarak büyük özgürleşme yaşanacaktı. Yaşasın yerel özerklik! Yaşasın yerellerin özyönetimi!

Üç görev de şöyle ya da böyle yerine getirildi. Bugün ‘yeni dünya düzeni’nin bizi dünyayla bütünleştirdiği, serbest, özgür, çok kültürlü, demokratik ve barışa gark olmuş havasını soluyoruz! 

***
Şimdi, tarihin hiçbir döneminde görülmemiş bu “büyük başarı hikayesi”, tüm çatısıyla anayasal zincirlere bağlanacak. Ve aslına bakarsanız, zincirin kimi halkaları anayasaya zaten girmiş bulunuyor: 

Örneğin, ulusal devletin kamulaştırma yetkisinin sınırlandırılması (madde 46) işi 2001 yılından bu yana tamam. Devletleştirme hükmünün özelleştirme hükmüyle eşitlenmesi (madde 47) ve özelleştirmenin anayasal hüküm haline getirilmesi de öyle. Hem de 1999 yılından beri. 

Örneğin, bizi dünyaya bağlamak üzere “uluslararası hukuk ulusal hukuktan üstündür” (madde 90) kuralı da 2004 yılında anayasadaki yerini almış durumda. 

Örneğin, ulusal devletin temel sosyoekonomik yönetim aracı olan planlama kural olmaktan çıkarılıp, yanına (madde 166) ekonomik ve sosyal konsey adlı devlet - sermaye ortaklığını temsil eden bir “yönetişim harikası” mekanizma 2010 yılında sokuşturulmuş bulunuyor. 

Siz, yeni anayasacıların bu “yeni” hükümlerden kurtulmak gerektiğini söylediklerini hiç duydunuz mu?

***
Yeni Anayasacılık, emperyalizmin tüm dünyada ve ülkemizde 1980’li yıllarda başlayan büyük saldırganlığının mantıksal sonuçlarına vardırılmasından başka bir şey değil. 

Bu işin hayretlik tarafı, küreselcilik projesi gözlerimizin önünde dünyayı işgallerin vahşetiyle kana bulayarak batmışken, kendilerine anayasal güvenceler yaratma cesaretini nereden ve nasıl bulabildikleri.

Yeni anayasacılık suçunun failini doğru saptamamız ve ışığı doğrudan onun gözüne tutmamız, bu arsızlığa son vermenin yollarından biri olsa gerek.


Birgül Ayman GÜLER- Aydınlık/24.02.2016

Bahçeli hemen çekilmelidir


MHP Lideri Devlet Bahçeli’yi 7 Haziran akşamına kadar hep destekledim. Fakat o geceden sonra yaşananlara bakınca Sayın Bahçeli’nin MHP için değil AKP için çalıştığına hükmettim.

MHP’liler alınmasınlar ama Devlet Bahçeli nerede ise AKP için devşirilmiş lider konumuna gelmiştir. Buna devşirme demesek bile “iliştirilmiş lider” deme hakkına sahibiz.

Çünkü, 7 Haziran seçimleri ile yıkılıp gidecek olan AKP’yi; takındığı tutum ile ayakta tutan, hatta ona hayat aşısı olarak 1 Kasım’da yeniden iktidar olmasını sağlayan Sayın Bahçeli ve kurmayları oldu.

Öyle ise benim onlar için, “AKP’ye iliştirilmiş MHP’liler!” demem yanlış sayılabilir mi?

İNCELEYİN

MHP Lideri’nin bu halini parti tabanı da artık anlamıştır ve isyan halindedir. Bu yüzden parti yönetimi il ve ilçe örgütlerini kapatarak bu haklı isyanı bastırmaya çalışıyor.

Şimdi sizlere tarihsel bir bilgiyi yeniden aktarıyorum: ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi’ni gerçekleştirmek için Ortadoğu’da model ülke kabul ettiği ülke Türkiye’dir. Türkiye’nin Ilımlı İslam denilen Amerikancı İslam (ABD’yi destekleyen Müslüman kamuoyu) haline getirilmesi için kullanılan örgüt de AKP’dir. Bunların bilgisi, bizim “Muaviye’den Erdoğan’a Din ve Siyaset” adlı kitabımızda bulunmaktadır.

ABD’nin yenilenen Ortadoğu Planı’nda özetle deniliyor ki: Türkiye’de 1 Mart 2003 tezkeresinin reddi gibi Amerikan karşıtı olayların yaşanmaması için köklü ve güçlü partilerin (Yani CHP ve MHP’nin) Ilımlı İslamcı Parti’nin (yani AKP’nin) destekçisi haline getirilmesi gerekir.

MHP’liler! İşte yeni CHP’nin ve Bahçeli MHP’sinin konumu tam burada anlatılmaktadır.

Yani, MHP normal zamanlarda AKP’ye atıp tutacak ama onun başı sıkışınca destek olarak iktidarda kalmasını sağlayacaktır... Bu görev, uluslararası bir görevlendirmedir.

Sakın bunu derken Sayın Bahçeli ile Amerika arasında gizli bir ilişki olduğunu söylediğim sanılmasın. Sayın Bahçeli; öyle bir kuşatılmış ve yönlendirilmiştir ki o, AKP politikalarına ve dolayısıyla da BOP’a uygun politikayı Türkiye’ye hizmet gibi görmekte ve bu işi de samimiyetle yapmaktadır.

BAŞBAKANLIK GÖREVİNİ REDDETTİ

Şimdi hemen 7 Haziran seçimlerinin sonrasına gidelim...

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Devlet Bahçeli’ye çağrıda bulundu ve “Gel yeni bir hükümet kuralım, sen de başbakan ol!” dedi.

Eğer öyle bir hükümet kurulsaydı; bir çıkarlar koalisyonu olan AKP 6 ay içinde dağılacaktı. Oranın tabanı da büyük ölçüde MHP’ye gelecekti. Ve MHP açık ara birinci parti olacaktı.

Ama Devlet Bahçeli bu öneriyi reddettiği gibi CHP Lideri’ne de demediğini bırakmadı...

Çünkü açmaza düşmüştü...

HDP İLE AYNI MASADA

Şimdi yine hatırlayın... Devlet Bey, kendisine yapılan “Sen Başbakan ol!” önerisini şiddetle ve hiddetle neden reddetmişti?

“Biz asla ve kata HDP ile aynı masada oturmayız!” diyerek.

Belki HDP masaya oturmadan, dışarıdan bile destekleyecekti bu iki partiyi...

Ama AKP’nin düşürülmesi Sayın Bahçeli’nin işine gelmedi. Bunun için de HDP ile bir araya gelmeme bahanesini yarattı. HDP’ye demediğini bırakmadı.

Peki aynı MHP, yeni anayasa yapmak bahanesiyle HDP ile aynı masaya oturmadı mı?

Evet, MHP’liler ile HDP’liler, Türkiye’ye yeni anayasa yapmak gerekçesiyle bu ay içinde tam 3 kez aynı masa çevresinde oturdular, konuştular, görüştüler...

Demek ki Sayın Bahçeli’nin HDP tepkisi yok; sadece Amerikancı AKP’nin iktidarda kalması planı var...

Buna bir de Fethullahçı yıkım örgütünün Türk ordusuna kurduğu Ergenekon ve Balyoz tuzağına, Bahçeli’nin arka çıkmasını ekleyin... O davalarda kullanılan delillerin F Tipi Çete tarafından imal edildiği mahkeme kararları ile ortaya çıkmışken acaba neden susuyor Sayın Bahçeli?

BÖLÜCÜ ANAYASA YAPACAK

MHP Lideri dün TBMM’deki konuşmasında CHP’ye attı, tuttu. “CHP neden yeni anayasa masasından kalktı?” diyerek...

Yazık ki ne yazık! Şu MHP’ye bakar mısın? Amerika ile Avrupa emretmiş; AKP ile HDP anlaşmış; yeni CHP yönetimi de söz vermiş. “Yeni ve demokratik anayasa” gerekçesi altında Türkiye’yi parçalayacak; ülkeyi mezhepçi-tarikatçi ayrı bir bölünme ile sarsacak anayasa için masaya oturmuşlar. MHP de bu projeye coşkuyla sarılmış. Amaç; terör elebaşısı Öcalan’ın istediği üzere, “Çözüm Süreci” denilen yıkım projesine anayasal bir dayanak yaratmak. Yeni anayasanın temel sebebi bu... 

***
Fakat bu büyük tehlikeyi gören Türkiye’nin yurtsever aydınları, siyasetçileri, sivil toplum kuruluşları Ankara’da, İstanbul’da bu “gerici ve bölücü anayasa girişimi”ne karşı harekete geçmiş... Yurtsever CHP tabanı öfkelenip direnmeye başlamış. Bunu anlayan Yeni CHP tepesi korkup masadan kalkmış.

Böylece bölücü ve gerici anayasa projesi çökmüş...

İşte milliyetçi (!) Bahçeli buna kızıyor.

Şu rezalete bakar mısınız? Öcalan ile Bahçeli aynı masada, anayasa yapacaklar!

El birliği ile “Türk’ü ve Türk milletini” anayasadan atacaklar.

Hey gidi Devlet Bahçeli!

O oturduğun masa anayasa masası değil; Sevr masasıdır.

SÖZÜ KALMAMIŞTIR

Sayın Bahçeli birey olarak saygın bir isimdir ama Türk siyasetine ve milliyetçilere verecek bir şeyi kalmamıştır. Grupta çıkıp “Şurayı vurun, burayı tepeleyin!” sözleri kandırmacadan ibarettir.

En kritik anlarda AKP yararına aldığı tutum ile...

Ülkücüleri etkisiz eleman haline getirmesi ile...

HDP ile aynı masaya oturarak Türk düşmanı bir anayasa projesine ortak olmak ile o koltuğa az geldiğini ispat etmiştir.

MHP il ve ilçe teşkilatlarını kapatarak partiyi çöküşe sürüklemektedir.

MHP tabanı ondan umudunu kestiği için AKP’ye yönelmektedir.

Bu haliyle Sayın Bahçeli MHP’yi çökerten unsura dönüşmüştür.

Korkarım ki partinin kapısına kilit vuracaktır...

Öyle ise MHP’nin il ve ilçe örgütleri hep birden ayağa kalkmalı; partiye yeni bir lider bulmalıdır.

Eğer böyle yeni bir aşı yapılmaz ise MHP umutsuzların partisi haline gelecek; taban AKP’ye kaçacak; bunu bekleyen Tayyip Erdoğan da yeni bir seçim yaptırarak TBMM’de 400 milletvekili elde edecek; buradan yürüyüp Başkan olacaktır.

Sayın Bahçeli, bunu mu bekliyorsun?


Rıza ZELYUT- Aydınlık/24.02.2016

27 Şubat 2016 Cumartesi

Savaşa giderken


Büyük savaşların öncü çatışmaları başladığında tarafların kendilerini haklı göstermek için öne sürdükleri gerekçelerin hiçbiri doğru değildir. 

Saldırıya geçen taraflar her zaman hareketlerini meşru gösterirler: BM’nin falanca kararına uymuşlardır, “angajman kuralları”na göre hareket etmişlerdir; 1939’da Almanlar Polonya’da zulme uğrayan ırkdaşlarını kurtarmak için sınırı geçmişlerdir ya da 1914’te İngiltere denizlerde ve Rusya karada Alman Birliği’ni kuşatıp yok etmeye çalışmaktadır; Balkanlar’da masum halklar katledilmekte, büyük devletlerin çıkarları tehlikeye girmektedir. 

Cepheden gelen ilk haberlerin hepsi yalandır. Bütün güçler ilk olayları kendi stratejilerine uygun yalanlarla süslerler, küçük gerçekleri abartırlar. Mesela Pazar gecesi geç saatlerde bazı yabancı ajanslar, “Kuzeyden Türkiye, güneyden IŞİD, Suriye birliklerini ve PYD mevzilerini bombalıyor” gibi haberler yaymıştır. 

Aslında kimse savaş istemez, herkes derhal “ateşkes” ister. Fakat yayılacağı varsa savaş giderek yayılır. 1938 Münih Anlaşması’yla herkes Avrupa’da barışın güvence altına alındığını sanmıştı; geçenlerde yine Münih’te yapılan Suriye Destek Grubu toplantısında da çatışmaların bir hafta içinde durdurulması kararı alındı. Bir yandan barış ilan eder, öte yandan savaş hazırlıklarını sürdürürler. Çatışmasızlık kararının mürekkebi kurumadan Suudi uçakları NATO üssü İncirlik’e yerleştirilir. 

Saldırılar icat edilir, provokasyonlar yapılır; kitleler, bazen de bütün bir ulus manipüle edilir (bkz. Davutoğlu’nun Erzincan ajitasyonu). Tam da denildiği gibi “savaşlarda ilk katledilen hakikatin kendisi” olur.

‘DEVLETİN SAĞLIĞI’

İdeolojik dönüşüm, sessiz devrim, rejim değişikliği kavşaklarında savaşlar daha da tehlikelidir, çünkü o anda iktidarda olan güçlere yarar. Bu yüzden filozof Randolph Bourne, “Savaş devletin sağlığıdır,” demiştir. Bu sözle savaşın, devleti ve iktidarda olan hükümeti beslediğini kastetmektedir. Birinci Dünya Savaşı’nın başlangıcını Bourne şu sözlerle tanımlar: “Savaş, amacın ve etkinliğin, sürünün en alt düzeyine ve en uzak dallarına bir akım gibi iletilmesini sağlar ... Halatın boşluğu alınır, çatışan akımlar ortadan kalkar ve ulus, hantal ve yavaş biçimde, ancak gittikçe hızlanarak ve bütünleşerek büyük amaca, savaşta olmanın getirdiği uysallığa doğru hareket eder.” 

Savaş durumunda bütün iç hesaplaşmalar belirsiz bir geleceğe ertelenir; ortalığı “jingo”lar, savaş çığırtkanları, şovenistler sarar (bkz. AKP yandaşı medyanın bir aydır yaptığı savaş çığırtkanlığı).

Marksistler savaşların iktisadi nedenleri olduğunu, büyük güçlerin pazarları ve kaynakları paylaşmak için savaş çıkarmak zorunda olduklarını söylerler. Lenin, mesela, mali sermaye ve tekelleşme olgusunu paylaşım savaşlarının sebebi olarak görür. Mali sermayenin sanallaştığını, sermaye birikim modelinin işlemediğini, çöküş halindeki kapitalist tekeller ile oligarkların can havliyle kıt iktisadi kaynaklara hâkim olmak için ulusları yok edip, halkları biçtiğini görseydi ne derdi acaba? 

Büyük savaşlarda küçük güçler ezilir ve dağılır. Burada “haklı ve haksız savaşlar” ve “yurt savunması” kavramlarıyla karşılaşıyoruz. Büyük güçlerin bölmeye çalıştığı ülkeler bütün sınıflarıyla birlikte kendi yurtlarını savunurlar. Ancak yayılmacı maceralarla ve akıl almaz politikalarla kendi ülkelerini bölünmenin eşiğine getirerek savaş felaketine sürükleyen, bütün dünyayı karşısına alan iktidarlar “yurt savunması” yapamazlar. Ayrıca mafya tarzı örgütlenmiş kanunsuz iktidarların, derinleşen savaş ortamında kendi selametleri için emperyalist güçlere veremeyecekleri taviz yoktur. Bu yüzden, Mao Zedung’un dünya savaşı olasılığı için dediği gibi: “Sığınakları derin kazmak [yani ileriyi görmek-Y.A.] gerekir.”


Yavuz ALOGAN / Aydınlık- 16.02.2016

Uzayan kanlı bir savaşa doğru koşar adım


Ortadoğu’daki savaş bütün hızıyla devam ediyor. Savaşa katılmayan ülke yok gibi. ABD, AB, Rusya ve bölge ülkeleri hepsinin farklı amacı var. Gerçekten barış isteyen var mı? Bu konu karışık. Bana göre hiç birinin derdi değil barış ve huzur getirmek. Amaçları açık, kendi milli çıkarlarına uygun kazanımlar elde etmek. Bunun için geliştirdikleri politikaları/stratejileri uyguluyorlar ve bölgenin kendi çıkarları doğrultusunda dizaynı için çalışıyorlar, buna uygun grupları destekliyorlar. Yoksa Suriye yıkılmış, yüz binlerce insan ölmüş, Türkiye’ye üç milyon mülteci gelmiş kimsenin umurunda değil. Umurlarında olan söz konusu mültecilerin bu ülkelere girmelerinin önlenmesi, bölgedeki teröristlerin bu ülkelere dönmesinin engellenmesidir.

ÇOK TARAFLI OYUN

Büyük bir oyun oynanıyor satranç tahtasında. Çok taraflı bir oyun bu. Satranç tahtasının iki tarafında Rusya ve ABD’nin liderlik yaptığı iki ayrı grup var ancak iki grup içerisindeki her ülkenin kendi çıkarına uygun bir politikası var. Birine yarayan hamle diğerini zor durumda bırakıyor ya da yapılan hamleler daha farklı sorunların ortaya çıkmasına neden oluyor.

ABD SAVAŞIN UZAMASINI İSTİYOR

Bölgede savaşan teröristlerin kendi ülkelerine dönmesi bu ülkeler için büyük bir risk teşkil ediyor. ABD savaşın uzamasını istiyor ama bunun Avrupa’ya maliyeti artan sayıda mülteci oluyor. AB’nin sonunu getirebilecek ya da Almanya’nın Avrupa’daki hakimiyetini bitirebilecek büyük bir sorun bu. 

Rusya kendi bölgesine dönecek teröristlerin yol açabileceği sorunlardan çok rahatsız ancak savaşın uzaması maliyeti artırıyor, ne kadar dayanabilir belli değil. Tekrar soğuk savaş döneminde olduğu gibi ABD tarafından Sovyetler Birliği’nin düşürüldüğü duruma düşmek istemiyor. 

Savaşa Türkiye dahil çok sayıda ülkenin katılması ve uzun sürmesi sadece ABD ve İsrail’in işine geliyor. İsrail’in güvenliği sağlanacak ve büyük planlarının uygulanması temin edilecek. ABD ise Rusya Federasyonu’nu ve AB’yi özellikle de Almanya’yı zayıflatacak ve Pasifikte yeterli gücü bulundurabilecek. Bölgedeki savaşa, bölge ülkelerinin dahil olması ve bunun sonuçlarından çok etkilenen AB’nin bu savaşa bir şekilde müdahil olmasıyla savaşın daha da büyümesi kaçınılmaz.

Savaşın onlarca yıl sürecek şekilde uzamasının emareleri açık. Rusya’nın müdahalesi, İran’ın bölgede fiilen savaşması, Türkiye’nin Suriye’deki terörist gruplardan bir kısmını desteklemesi, Türkiye- Rusya gerginliği, Türkiye- İran gerginliği, Türkiye’nin YPG dolayısıyla Suriye’ye fiilen müdahale etme durumunun ortaya çıkması. Bütün bunları açıkça görebiliyoruz.

ESAS HEDEF ÇİN’İ ENGELLEMEK 

ABD savaşı uzatarak Rusya’yı Ukrayna’dan sonra şimdi de Ortadoğu’da meşgul ederek zayıflatmak, kendine rakip olmaktan çıkarmak istiyor. Böylece hem Rusya’dan gelebilecek tehdidi önleyeceğini hem de Karadeniz’den Kafkasya’ya, Hazar Havzası’na, Orta Asya’ya, Doğu Akdeniz’den Basra Körfezi’ne, Afrika’ya kadar bölgeyi ve Pasifik’i kontrol ederek Çin’in süper güç olmasını engelleyebileceğini değerlendiriyor. Yani 21. yüz yıl da da dünya hakimiyetini sürdürmek niyetinde.

BİR AN ÖNCE BİTMELİ

Bölge’de yer alan ülkelerin liderlerinin hırsları ve amaçları kullanılarak savaş uzatılmaya çalışılıyor. Maalesef her zaman olduğu gibi başarılı da olunuyor. Türkiye’yi yönetenler bunun farkında olmalı ve bölgeye barışın gelmesi için, bölge barışı için inisiyatif almalıdır. Ustaca planlanan bu oyundan kurtulmanın ve bu oyunu bozmanın yolu savaşın bir an önce bitirilmesi ve barış projesinin hayata geçirilmesidir. Yoksa onlarca yıl sürecek ve bölge ülkelerini yıkıma uğratacak bir savaşa doğru dört nala gidiyoruz.


İsmail Hakkı PEKİN / Aydınlık- 23.02.2016

PKK'ya silahlar bu güzergahtan



PKK’ya yönelik operasyonlarda ele geçirilen mühimmatın önemli bir bölümünün Kıbrıs Rum Kesimi üzerinden Lübnan ve Suriye güzergâhı ile ‘Kobani’ye, oradan da Türkiye’ye sokulduğu ortaya çıktı.

Sur, Cizre, Nusaybin ve Silopi’de yürütülen operasyonlar sırasında en fazla tartışılan konulardan birisi de terör örgütünün elindeki mühimmat olmuştu. Örgütün sözde çözüm süreci içinde bölgedeki kentlere ve kırsala silah ve mühimmat yığınağı yaptığı biliniyordu. Ancak bu yığınağın yanı sıra operasyonların sürdüğü dönemde de örgütün mühimmat desteği aldığı öğrenildi. 

ABD’nin PYD’ye verdiği silahların PKK’ye gönderildiği, PKK’ya Kobani üzerinden silah ve mühimmat desteği sağlandığı istihbarat raporlarına yansımıştı. PKK’ya giden mühimmatın önemli bir bölümünün, Kıbrıs Rum kesimi üzerinden, Ürdün ve Suriye güzergahı ile Kobani’ye geldiği, oradan da Türkiye içine sokulup, Cizre, Nusaybin, Silopi ve özellikle de Sur’daki terörist unsurlara ulaştırılmış olduğu anlaşıldı.
KULLANILAN MERMİLER YENİ

İstihbarat birimleri, PKK’nın elindeki mermilerin yeni olduklarını, kartuşlarından henüz çıkarıldıklarını saptadı. Hatta fabrikadan çıkışta kullanılan sandıklı-plastik-teneke muhafazalı mermi taşıma portalları ele geçirdi. 

Bu mermiler, sandıklar ve kartuşlar üzerinde yapılan incelemelerde bunların, Kıbrıs Rum Kesimi menşeli olduğu anlaşıldı.

İstihbarat birimlerinin elinde, Suriye, Lübnan ve Kıbrıs Rum Kesimi’nde mermi üretim birimlerine ve silah tüccarlarına ilişkin ayrıntılı bilgiler bulunuyor. Türk Silah Kuvvetleri’nin de PKK mühimmat depolarını vururken, bunun hemen öncesinde istihbarat birimlerinin örgütün hacimli miktarlarda mermi sağladığı bilgisini askerle paylaştığı da biliniyor.

ÇELİK YELEĞİ DELME ÖZELLİĞİ VAR

İstihbarat birimlerinin PKK’ya ulaştırılan mühimmatın güzergâhının ortaya çıkarılmasından sonra yapılan operasyonlarda da, özellikle araçlara yapılan operasyonlarda 5.45 milimetre çapında olan ve çelik yeleği delme özelliğinin bulunduğunu mermiler ele geçirilmişti.

Son olarak ABD yönetiminin Kıbrıs Rum yönetimine 1992 yılından bu yana uygulamakta olduğu ambargoyu kaldırması tartışılırken diğer yandan da İsrail’in silah üreten şirketlerinden bazılarının AB üyesi olması sebebiyle ticarette kolaylık sağlayacağı için faaliyetlerini Güney Kıbrıs’a taşımayı amaçladıkları biliniyor. İsrail’in tanınmış silah üretim şirketlerinden IWI şirketinin Güney Kıbrıs’ta faaliyet gösterme niyetinde olduğunu açıklamıştı. Böylece, Ortadoğu ve Doğu Akdeniz’de Rumların silah ticaretinde önemli bir rol oynamasının da önü açılmış olacak.

ZAGROSLAR TELABYAD’DAN

Şanlıurfa’nın Harran ilçesinde, saman balyalarının altında gizlenmiş silah ve mühimmat bulundu. Suriye’nin PYD denetimindeki Telabyad ilçesinden getirildiği ve Mardin’deki PKK’lılara gönderileceğine ilişkin notların da bulunduğu silah ve mühimmata el konuldu. Suriye sınırındaki Harran’ın Karatepe Mahallesi’nde bir çiftçi, saman balyalarının altına gizlenmiş çuvalları fark edince, durumu jandarmaya bildirdi. 




SERİ NUMARLARI SİLİNMİŞ

Bölgede araştırma yapan ekipler, Damlasu Mahallesi kırsalındaki saman yığınının altına gizlenen çuvallarda “Zagros” marka keskin nişancı tüfeği ve dürbünü, 50 roketatar başlığı, 67 el bombası ve 66 mekanik fünye, 20 kilogram el yapımı patlayıcı, 700 ateşleyici fünyesi, 6 roketatar mekanizması ve 45 bomba atar buldu. Bu arada, seri numarası silinen keskin nişancı tüfeğine “Kürdistan”, çuvallara da “Nusaybin” ve “Derik” yazıldığı belirlendi. 

Güvenlik güçleri çuvallardan çıkan notlardan, silah ve mühimmatın Suriye’nin PYD denetimindeki Telabyad’dan getirildiğini belirledi. 

Jandarma ekipleri, silahlar ve mühimmatı temin ettiği iddiasıyla R.K’nin yakalanması için çalışma başlattı.

Aydınlık/23.02.2016