29 Kasım 2015 Pazar

Cihatçılar Nasıl Manipüle Ediliyor? Ve Kim Yapıyor?



Avrupalı liderler kendi ülkelerinde var olmalarına neden oldukları cihatçıların sayısını ve bu cihatçıların işledikleri cinayetleri gördüklerinde korkuya kapıldıklarını söylüyorlar. Ancak, İngiltere ve Fransa’da çevrelerinde takdir gördüğü düşündükleri bazı insanların başkalarını boğazlayabilen caniler olarak neden aniden Suriye ve Irak’a gittiklerini anlamaya çalışan, sesi yükselen insanların olduğunu görüyoruz. İnsanoğlundaki akıl yürütme prosesinin henüz sonuna kadar gitmeksizin, söz konusu bu kişilerin aslında “zihinsel manipülasyona” tabi tutuldukları şeklinde bir olgudan bahsediliyor: Şöyle ki, Avrupa’dan bölgeye gelen cihatçılar zihinsel manipülasyona uğramışlarsa, geçtiğimiz bu son 13 yılda, başka cihatçılar da aynı zihinsel manipülasyon sürecinden geçmiş olabilirler. Ve bundan dolayı yaşanan bütün olup bitenler hakkında duygu ve düşüncelerimizi gözden geçirmemiz gerekiyor.

Avrupalıların “terörizme karşı mücadele” konusundaki anlayışı derinden değiştirebilecek bu konuyu mercek altına almadan önce, aslında uzun zamandan beri bilinçli olarak destekleyip, finanse ettikleri ve bugün bize yeni gördüklerini söyledikleri işlenen cinayetlerden endişelen Avrupalı liderlerin hipotezlerine dönmek istiyorum.
François Hollande’ın kafa keseme olayına desteği
Avrupalı liderler, kendi kişisel sorumluluk muhasebesini yapmadan, vatandaşları arasında teröristlerin çıkması ve başka diyarlarda cepheye sevk edilme olgusu karşısında aciz kalmasını anlamamız mümkün değil. Kafa kesme olayları yeni bir fenomen değil. Bu olaylar, ABD’nin 2003’te Irak’ı işgal etme sürecinde uygulamaya konulmuş, Libya Arap Cemahiriyesi ve Suriye Arap Cumhuriyetine karşı açılan savaş nedeniyle de yaygın bir hal almıştı.


Libya “Arap Baharı” olayları 16 Şubat 2011 günü akşamı Bingazi’de yapılan bir gösteriyle başlamış, Libya El-Kaidesi olan Libya İslami Mücadele Grubu (GICL) militanları tarafından Hüsyin El-Cevaifi ve Shahaat kışlalarına, El-Abrag hava üssüne düzenlenen koordineli saldırılarla devam edilmişti. Cihatçılar 17 Şubat sabahı Zaviya ve Misruta kışlalarına, Zwara,Sabrahta, Acdabiya, Derna ve Zentan ordu evlerine saldırmışlardı. İsyancılar bu saldırıların çoğunda bazı askerleri astıkları ve bazılarının da kafalarını kestiklerine dair kanıtlar var.

Fransa Devlet Başkanı François Hollande, 6 Temmuz 2012’ de «Suriye Dostları» toplantısı vesilesiyle, Suriye Arap Cumhuriyetine karşı savaş açılmasını talep etmek üzere, 120 ülke ve uluslararası organizasyonu kabul ediyor. Hazır bulunan ve platformda oturan Ebu Salih alkışlanmıştı. Bu genç, “ılımlı” Özgür Suriye Ordusu “serbest sahası” Baba Amr’daki İslam Emirliği militanları tarafında 150 Suriyelinin boğazlanma işini sahneye koymuştu. 


Dünya’daki hiçbir demokrasi yönetiminde, böylesi cinayetleri işleyen canilere bu kadar aleni destek veren bir devlet başkanı hala görevinin başında kalmaya devam edemez. Parlamenterlerin bu cinayet olaylarının Cumhurbaşkanlığına/Devlet Başkanlığına “ayrılmış bir alan” kapsamına girdiğini kabul etmiş gibi davranan Fransa’da aynı şey söz konusu.

Suriye “Arap Baharı” olayları Deraa’da başladı. Cuma namazı çıkışında 15 kadar kişiden oluşan bir grup sıkıyönetim ve Suriye Cumhuriyet yönetimi karşıtı pankart taşıyarak gösteri yapmışlardı. Cihatçı militanlar, kısa bir süre sonra, İsrail işgali altındaki Golan tepelerini izleyen, şehrin bir az dışında kalan askeri bir istihbarat binasına saldırdılar [1]. Beklemedikleri bu olay karşısında askerler ağır kayıplar verdi ve aralarından birisinin de kafası kesilmişti.

Ancak, kafa kesme olayını kınama bir yana, Atlantik İttifakı üyesi ülke yönetimleri cihatçı militanları alkışladılar ve saldırıya maruz kalan Suriye devletini kınadılar. Kafa kesme yöntemi daha sonra terörizm için ilham kaynağı haline geldi. Kafa kesme olayı, Cemahiriye yönetiminin düşmesinden ve İslami Mücadele Grubunun/Libya El-Kaidesinin Suriye’ye transfer edilmesinden sonra, önce Libya’da olmak üzere genel bir uygulama haline geldi. Bununla birlikte, savaş vermenin tek bir yolu, kafa kesme yöntemi değildir. Cihatçıların, öldürdükleri kişilerin cesetlerini parçalara ayırma ve halka açık yerlere atma gibi alışkanlıkları da var.

Atlantikçi ve Körfez monarşi yönetimlerinin televizyon kanalları, Suriye Arap Cumhuriyeti Ordusu Şubat 2012’de Baba Amr’daki İslam Emirliğini bombardımana tuttuğunu, Baba Amr’ın yeni bir Stalingrad gibi direniş gösterdiğini iddia ettikleri zaman, bu “Emirliğin” aslında ne olduğuna dair açıklama getirmeden imtina ettiler. DAİŞ/IŞİD örgütünün gıpta edilecek hiçbir yanı bulunmuyordu. İslami bir mahkeme Cumhuriyeti destekleyen Sünnileri ve kâfirleri, yani Sünni olmayan kişileri (Alevileri, Şiileri ve Hıristiyanları) ölüme mahkûm ettiği şeklinde sıradan bir olay gibi sunuluyordu. Alman Der Spiegel dergisinin bir sayısında yer verdiği gibi, 150 Suriyelinin kamuya açık bir şekilde boğazı kesilmişti [2]. France24 ve El-Cezire kanalları muhabiri gazeteci Ebu Salih de bütün bu olayları alkışlamıştı.
Diğer yandan, NATO üyesi ülkelerin bu insan kasaplarını kınamaları bir yana, Fransa Devlet Başkanı François Hollande 06 Temmuz 2012’de, gazeteci muhabir Ebu Salih’i Paris’te ağırlamış, 120 ülke ve uluslararası organizasyon temsilcilerinin Ebu Salih’i alkışlamasını sağlamıştı.

Çünkü NATO’nun gözünde Özgür Suriye Ordusu (ÖSO) “ılımlı” elemanlardan meydana geliyordu [3]. Bu durumda, komşuların boğazının kesilmesinin de “ılımlı” bir yolu vardı.
Hiçbir şey, başka yamyamlık sahneleri bile Baba Amr İslam Emirliği eski komutanı Ebu Sakar’ın YouTube üzerinde yayınlanan görüntülerinde söylediği sloganı değiştiremeye yetmeyecek. Yani, komşuların ciğerlerini ve kalbini yemenin de “ılımlı” bir yolu vardı.

Avrupalı cihatçıları kim seferber ediyor?
Avrupalı siyasi liderler aleni olarak Suriye Cumhurbaşkanı Beşar Esad’a suikast düzenlenmesini istediler ve El-Kaide örgütüne de açıkça destek verdiler. Bu konuda en çarpıcı örnek olarak, Fransa Dış İşleri Bakanı Laurent Fabius’un durumunu gösterebiliriz. Fabius 17 Ağustos 2012’de şöyle bir açıklama yapmıştı; “Söylemekte olduğum cümlenin ne anlama geldiğinin farkındayım: Beşar Esad toprağın üzerinde olmayı hak etmiyor” [4]. Fabius 12 Aralık 2012’de El-Kaide örgütünü savunmaya geçti. Sahada faydalı işleri gördüğünden dolayı, El-Kaide’nin Suriye kolunu ABD’nin düzenlediği terörist örgütler listesinde yer almasına itiraz etti [5].

Bundan dolayı, Avrupa’dan bölgeye gelen cihatçıların sıradan teröristler gibi algılanmaması gerekiyor: Onlar sadece amirlerine itaat ediyorlar. Bununla birlikte, bu cihatçıların işledikleri suçlara daha önce değer atfeden siyasiler görevlerine hala da devam ederlerken, bazı cihatçı militanlar suçlanmışlardı.

Şayet Avrupa’dan gelen cihatçılar daha baştan itibaren suçlu olup, cezaevine konulmuşlarsa, kendi ülkelerinin yasaları yapmalarını yasakladığı eylemleri (tecavüz, yağma ve cinayet) Suriye’de yerine getirebilme hakkı ve yetkisinin onlarda olduğunu kim düşünebildi? Cihatçılar günümüzde sosyal medya üzerinde organize olabilen olağan insanlardır.

Daha genç yaştaki insanları, birer cani olarak seferber edecek düzeyde, sosyal ağlar üzerinde ve forumlar düzenleme marifetiyle manipüle etmek, yerine göre dillerini, kültürlerini ve tarihlerini bilmek büyük bir bilgi birikimi ve uzmanlık gerektirir. DAİŞ/IŞİD örgütü paralı askerlerinin böylesi bir organizasyonu kurabileceklerine gerçekten inanıyor musunuz? Bu tarzdaki manipülasyon süreçleri için sosyal medya üzerinde bilgi alış-verişi için en azından belli özelliklere sahip ekipmana ihtiyaç var. Hedef kişilerin psikolojik zafiyetlerinin bilinmesi ve bu kişileri harekete geçirmek üzere nasıl bir dil kullanılması gerektiği yönde sosyal donanıma sahip olunması gerekiyor. Bu tür operasyonlar yalnızca uzman çalışma gruplarının ve Irak kırsalında gelen bazı kişilerin üstesinden gelebileceği işler değildir.

Bu gençler (erkek veya kadın) belirli bir gruba/topluluğa mensup oldukları ve söz konusu topluluğu savunmak üzere silah kullanmaları gerektiği yönde ikna edildikleri zaman, hemen Türkiye’ye gönderilir. Vardıkları yerde, Türk istihbarat servisinin himayesinde gelişme kaydeden DAİŞ/IŞİD tarafından teslim alınır. Suriye veya Irak’a gönderilmek üzere önce beklemeye alınırlar. Bekleme dönemde bazı ilaçları/ uyuşturucu madde alırlar. Tamamıyla bir ölüm makinesi haline gelene kadar eğitime tabi tutulurlar.
Şartlandırma konusunda CIA ve Mossad araştırmaları
Normal insanların birer cani haline gelmesi araştırmalarının temel ilkeleri ABD Ordusu ve CIA tarafından, Project Chatter (1947-1953), Project Bluebird (1951-1953), Project Artichoke (1952-1953) ve Project MKultra (1953-1973) adı altında yapılan çalışmalar sırasında tespit edilmişti [6]. Nazi bilim insanları tarafından daha önce yürütülen bu programları, ABD’liler yeniden gündeme getirdiler. Hipnoz olma, duyusal yoksunluk, sosyal izolasyon, cinsel istismar durumları ve çeşitli işkence etkilerinin sonuçlarını değerlendirmeye aldılar. Burada önemli bir soruya cevap verilmesi söz konusu: “Bir insanın kendi öz iradesine rağmen, kendini koruma hissiyatı gibi insanın doğasında var olan temel yasalar varken, yapması istenilen her türlü eylemi yerine getirecek kadar o insanı kontrol altına alma imkânı var mı?” Bu yönde yürütülen araştırma sonuçlarının bulunduğu arşivler, CIA direktörü Richard Helms’in talimatı üzerine, 1973’te büyük oranda tahrip edilmişti. Ancak, Senator F.Grank Church’ın başında bulunduğu Senato anket komisyonu çalışmaları ve CIA’nın başka bir direktörü Amiral Stansfield Turner’ın çalışmaları, 30’dan fazla üniversitenin 150’den fazla sayıda ayrı deneysel proje araştırmalarına katıldığını gösteriyor. Bu deneysel araştırmalar, ABD’de ve NATO’ya üye ülkelerde, deneye tabi tutulan kişilerin bilgisi olmadan yürütülmüştü.

CIA’nın son zamanlarda açtığı arşivlere göre araştırmayı yapan kurumun 1951’de, Fransa’da, Pont Saint-Esprit adlı bir yerleşim yerinde, halkı haberdar olmadan şartlandırma deneyi yaptığı anlaşılıyor. Havadan atılan LSD kimyasal medde 7 kişinin öldüğü ve geri dönüşümü olmayan 32 patolojik vakanın yaşandığı toplu bir cinnet/delilik olayına neden olmuştu [7].

ABD bu tarz araştırmaları yürütme işini İsrail’e transfer ederek, 1973’te son vermişti. 2001’de tekrar başladı ve bu amaçla, Prof. Martin Seligman yönetiminde Guantanamo’da X-Ray kampını organize etti [8]. Kobaylara bir şeyi yaptıklarını itiraf ettirmek üzere işkenceye başvurma değil de, gururla yaptıklarını iddia ettikleri hayali bir telkin söz konusuydu. ABD kongresinin bu tarzda işlenebilecek cinayetler konusundaki araştırma sonuçlarını yayınlanması her zaman ertelendi [9].

NBC kanalında yayına verilen «Kriz» dizisi CIA kimyagerleri eliyle ABD askerlerinin içine sürüklendikleri şartlar konusunu işliyor. 

Bu türde yaşanan gerçek olaylar her zaman belgelendi. Popüler kültür başlığı altında işlendi, ABD’de yayın yapan televizyon kanalları ve sinema sektörü de dâhil, bilim-kurgu eserler/ çalışmalar kapsamında verildi.

Bu deneysel araştırmaların bazı sonuçları yaşandığını kabul edecek olursak, ABD ve İsrail yönetimlerinin öldürmek üzere normal bazı insanları şartlandırabildikleri ve o insanların hangi şartlarda kamikaze intihar saldırısında bulunabildiklerini görmeleri imkân dâhilinde olduğuna da katılmamız gerekiyor. Bu durumda kamikaze saldırılarını düzenleyen uzman grubun El-Kaide olduğu yönündeki genel algının da tamamen değişmesi gerekiyor.

Bombalı kamyonla Suriye’de kamikaze saldırısı. 2004 yılında Beslan (Rusya) okulunun rehin alınması Çeçen cihatçıların bir eylemi olarak sunuldu ve İçkerya İslam Emirliği adına Şamil Basayev tarafından gerçekleştirildiği iddia edildi. Çoğu çocuk olmak üzere 376 kişi ölmüştü. Ancak çoğu cihatçıların bu tarzda siyasi-dini bağlılıklarının olduğu henüz bilinmiyordu. Yapılan otoposi sonucunda rehin alma olayı faillerinin, özellikle karmaşık bazı maddeler olmak üzere, kimyasal madde etkisi altında harekete geçtikleri görülmüştü.
İdeolojik pazarlama
CIA’nın çalıştırdığı Nazi doktorların yaptığı ve Dr. Seligman yönetiminde daha yakın zamanlarda yapılan deneysel araştırmalar sonucunda eğitilip, bölgeye sevk edilmiş insanlarmış gibi görünen Avrupa’dan gelen cihatçıların durumuna gelince, bu cihatçılar son yıllarda Vahhabi ideolojisiyle maskelendiler. Bütün bu fanatizm olayları “İslam adına” işlenmiş gibi sunulup, algılanıyor.

Cihatçıların çoğu, El-Kaide veya DAİŞ/IŞİD ile temasa geçtikleri ana kadar Vahhabizmin ne olduğunu bile bilmiyorlar. Suudi Arabistan Hanedanlığı, Katar Emirliği ve Birleşik Arap Emirlikleri, 1979’dan bu yana Vahhabizm ideolojisinin, İslam’ın radikal bir kolu olduğu kabul edilecek kadar Arap dünyasında ve Avrupa’da kök salmasını başardılar. Vahhabi ideolojisi kendisini gerçek İslam olarak sunuyor ve diğer İslami teoloji ekollerini, Şiiliği ve İslam’ın geleneksel dört mezhebini sapkın olmaya mahkûm ediyor. Konuya ilgi duyan okuyucular Vahhabilik mezhebi kurucusu Muhammed bin Abdülvahab’ın yazılarına başvurabilirler. Yazıları okuyanlar Abdülvab’ın Sünnilerin İslam’dan olmadığını savunduğunu görecekler

Gazeteci, yazar ve jeopolitik uzmanı Jean-Michel Vernochet daha yakınlarda (Les Egarés - Sapkınlar/Yolunu Şaşıranlar adlı kitabıyla) dönemin İngiliz yönetimi Türk Halifeliğiyle mücadele etmek ve Osmanlı İmparatorluğunu yıkmak üzere yerine göre Arap milleti mitosunu ve Vahhabi mezhebini nasıl da dayanak aldıklarını gösterdi [10]. Bu açıdan mantık yürütecek olursak, DAİŞ/IŞİD örgütü, sapkın olarak kabul ettiği Fatımilerin, Abbasilerin ve Emevilerin halefi olarak değil de, kendine özgü bir tarzda Halifeliği restore ediyor diye görmemiz gerekiyor.


O halde ne yapmalı?
Her şeyden önce, emperyalizme karşı direnç gösteren yönetimleri devirme gibi operasyonlar da dâhil, cihatçı örgütlere verilen her türlü desteğin kesilmesi ve bu örgütleri kendi çıkarları doğrultusunda kullanmak üzere kamu desteği sağlayan siyasetçilerin iktidardan uzaklaşması gerekiyor.

Suudi Arabistan Krallığı, Katar Emirliği ve Birleşik Arap Emirlikleri tarafından iktibas edilmesi de dâhil, Vahhabi ideolojisine verilen desteğin kesilmesi gerekiyor. Bu totaliter yönetimlerde kadınlara eşit hakların verilmesi ve vatandaşlarına kamuya açık yerlerde inançlarının gerektirdiği her türlü dini vecibeyi yerine getirme özgürlüğünün sağlanmasının talep edilmesi gerekiyor. Avrupa ülkelerinde dinsel faaliyet gösteren Vahhabi imamların kontrol altına alınması ve din adına suç işleme imasında bulundukları zaman tutuklanmaları gerekiyor.

Sonuç itibariyle, ABD yönetimi bünyesinde de cihatçı örgütlerin zihinsel manipülasyon çalışmalarını organize edip, finanse edilmesini sağlayan Senatör McCain [11] gibi siyasiler karşısında Başkan Obama’nın bu konudaki politikasının desteklenmesi gerekiyor.

Bu tarzda harekete geçme marifetiyle cihatçıların bölgeye seferber etme işine son vermesini sağlasa da, Suriye ve Irak’a daha önce giriş yapmış cihatçıların sorununa bir çare olmayacak. Bu durumda, bölgedeki cihatçılar sorunu hukuki bir sorunu teşkil ederken, Suriye Arap Cumhuriyeti bu kişileri bir çeşit uzlaşma programına tabi tutacak şekilde, cezai sorumluluktan muaf tutulmalarını sağlaması gerekiyor.

                                                                                             26.11.2014


[1] El-Cezire kanalı bu olaylardan sonra Suriye polisinden işkence görmüş çocuklar haberini yaymıştı.
[3] Özgür Suriye Ordusu (ÖSO) sahada faaliyet göstermezken, İstanbul ve Paris’te bazı büyük otellerin salonlarında faaliyet göstermeye devam ediyor. Suriye’deki bazı silahlı gruplar NATO silahlarını aldıklarında, daha da almayı umut ettiklerini beyan ettiler.
[5] « Pression militaire et succès diplomatique pour les rebelles syriens », Isabelle Maudraud, Le Monde, 13 décembre 2012.
[6] Resmi belgeler 4 adet CD şeklinde düzelenmiş, indirilebilir. Tıklayınız.
[7] « Quand la CIA menait des expériences sur des cobayes français », par Hank P. Albarelli Jr., Réseau Voltaire, 16 mars 2010.
[8] « Le secret de Guantánamo », par Thierry Meyssan, Оdnako (Russie), Réseau Voltaire, 28 octobre 2009. Voir aussi « La CIA admet avoir « retourné » des prisonniers de Guantánamo », Réseau Voltaire, 26 novembre 2013.
[9] « Brennan confirme la censure du rapport sénatorial sur la torture », Réseau Voltaire, 30 janvier 2014.
[10] Les Égarés, Jean-Michel Vernochet, Sigest ed, 2014.
[11] ““Arap Baharı” Orkestrası Şefi John McCain ve Halife”, yazan Thierry Meyssan, Tercüme Nizamettin Karabenk, Réseau Voltaire Sitesi, 18 Ağustos 2014; « John McCain a admis être en contact permanent avec l’Émirat islamique », Réseau Voltaire, 19 novembre 2014.