Troçkist strateji
NED, kuruluş aşamasında (1984) Allen Weinstein, sonra da dört yıl
boyunca John Richardson (1984-88) ve son olarak da Carl Gershman tarafından
yönetildi (1998’den beri).
Bu üç adamın, üç ortak noktası bulunuyor.
Üçü de Yahudi, Social Democrats USA adlı Troçkist partinin eski militanı ve
Freedom House’da çalışmışlar. Bunun bir mantıklı açıklaması var:
Stalinizme duydukları nefret nedeniyle kimi Troçkistler, Sovyetlerle mücadele
etmek için CİA’ye katıldılar. Beraberlerinde,
« renkli devrimlere » ve « demokratikleşmeye » aktardıkları dünya ölçeğinde
iktidarın ele geçirilmesi teorisini de getirdiler. Troçkist kutsal
söylemi Antonio Gramsci tarafından analiz edilen kültürel mücadeleye uyarladılar:
iktidar güçten çok bilinçle ilgilidir. Kitleleri yönetmek için, öncelikle bir
seçkin grubunun onlara egemen olan iktidarı kabullerini programlayan bir
ideoloji aşılaması gerekir.
Amerikan Uluslararası İşçi
Dayanışması Merkezi (ACILS)
Solidarity
Center
adıyla tanınan, NED’in
sendikal kolu ACILS,
çok uzaktan bakıldığında onun başlıca kanalıdır. Vakfın bağışlarının yarısından fazlasını dağıtmaktadır. Soğuk Savaş
süresince Vietnam’dan Angola’ya, Fransa’dan Şili’ye dünyadaki komünist olmayan
sendikaları yapılandırmaya hizmet eden önceki kuruluşların görevini
devralmıştır.
CİA’nın programını
gizlemek için sendikacıların tercih edilmesi, benzeri görülmemiş bir ahlak
bozukluğudur. « Dünyanın bütün işçileri birleşin! » Marksist sloganının çok
uzağında kalan ACILS,
ABD’li işçi sendikalarını diğer
ülkelerin işçilerini ezen emperyalizmle birleştirmektedir.
Bu yan kuruluş, 1948 yılından 1989’daki
ölümüne kadar, çok renkli bir kişiliğe sahip olan Irving Brown tarafından yönetildi.
Irwing
Brown, 1981 yılında İşçi Gücü genel sekreteri André Bergeron’un yardımcılığı
görevine Jean-Claude Mailly’yi getirir. Mailly, faaliyetlerini CİA sayesinde
finanse ettiğini kabul edecektir. Mailly, 2004 yılında İşçi Gücü’nün Genel
Sekreteri olur.
Bazı yazarlar, Brown’un bir beyaz Rus’un, yoldaş Aleksandr Kerenski’nin
oğlu olduğunu söylüyorlar. Kesin olan bir şey varsa, İkinci Dünya Savaşı
sırasında ABD’nin gizli servisi OSS’nin
ajanı olarak çalışmış ve CİA ve NATO’nun Gladyo ağının kuruluşunda
görev almıştır. Doğrudan kuruluşun yönetiminde yer almayı reddetmiş ve kendi
uzmanlık alanı olan sendikalar konusuna yoğunlaşmayı tercih etmiştir.
Washington’a değil, ama İtalya ve Fransız kamuoyunda özel bir etki yaratacak
şekilde Roma’ya, ardından da Paris’e yerleşmiştir. Yaşamının son günlerinde, Fransız İşçi Gücü sendikasını el
altından yönetmekle, öğrenci sendikası
UNI (ki bu sendikada Nicolas Sarkozy ve Michèle
Alliot-Marie ve Millet Meclisi
Başkanı Bernard
Accoyer ve Parlamento Çoğunluk Grubu
Başkanı Jean-François
Copé görev almışlardır) ve sol
kesimde aralarında Jean-Christophe Cambadelis ve geleceğin Başbakanı Lionel Jospin’in
de bulunduğu bir küçük Troçkist grubun üyelerini şahsen eğitmekle öğündü.
90’lı
yılların sonunda, AFL-CIO konfederasyonu üyeleri, ACILS’in gerçek faaliyetlerine
ilişkin hesap verilmesi talebinde bulundular, oysa bu sendikanın birçok ülkede suç
işlediği birçok belgeyle ortaya konulmuştu. Bu büyük itiraftan sonra işlerin
değiştiğine inanılabilirdi. Ancak hiç de öyle olmadı. ACILS 2002 ve 2004 yılında,
Venezüella’da Devlet Başkanı Hugo Chavez’e karşı gerçekleştirilen başarısız
darbe girişimine ve Haiti’de Cumhurbaşkanı Jean-Bertrand Aristide’e karşı bu kez başarılı
olan darbeye aktif bir şekilde katıldı.
ACILS,
bugün kendisi de Social Democrats USA
adlı Troçkist Parti kökenli olan AFL-CIO konfederasyonunun eski Başkanı John Sweeney tarafından yönetilmektedir.
Özel Girişim Uluslararası Merkezi (CIPE)
Uluslararası Özel Girişim Merkezi (CIPE), liberal kapitalist
ideolojinin yayılması ve yolsuzluğa karşı mücadele konuları üzerine
odaklanıyor.
CIPE’nin
ilk başarısı, 1987 yılında European Management Forum –Avrupalı
büyük patronlar kulübü-‘un World
Economic Forum –uluslarötesi yönetici sınıfın kulübü-‘a dönüştürülmesi
olmuştur. İsviçre’deki Davos kayak istasyonunda gerçekleştirilen, Gotha global ekonomik ve siyasal büyük
yıllık buluşması, bir ulusal kimlik ötesi sınıf aidiyetinin
pekiştirilmesine yol açmıştır.
CIPE,
Davos’taki Forum ile hiçbir yapısal bağının olmamasına özen göstermektedir ve World Ekonomik Forum’un CİA tarafından araçsallaştırıldığını
–en azından şimdilik- kanıtlamak mümkün değildir. Aksi ile kanıtlamak
gerekirse, Davos sorumluları, bazı siyasi liderlerin, ABD Ulusal Güvenlik Konseyi’nde planlanan operasyonlardan ibaret
olan büyük öneme sahip olayları oynamak üzere onların Ekonomik Forumunu neden kullandığını açıklamakta bir hayli
zorlanacaklardır. Örneğin 1988 yılında,
Yunanistan ve Türkiye –BM’de değil- Davos’ta barışmışlardır. 1989 yılında, iki Kore Bakanlar
düzeyindeki ilk toplantılarını ve iki Almanya ise birleşme yolundaki ilk
zirvelerini yine Davos’ta gerçekleştirirler. 1992 yılında, Frederik de Klerk ve Nelson Mandela Davos’a birlikte
gelip Güney Afrika için tadarladıkları ortak projelerini açıklarlar. Yine daha
inanılmazı, 1994 yılında, Oslo
mutabakatı sonrasında, Şimon Peres ve Yaser Arafat Davos’ta müzakere için bir
araya gelirler ve mutabakatın Gazze’de ve Eriha’da uygulamasına ilişkin
protokolü imzalarlar.
Forum ve Washington
arasındaki bağlantı, herkesin bildiği gibi, Dışişleri Bakanlığı çalışanları
meslek derneği eski müdiresiyken, CIPE’yi yöneten ABD Ticaret Odası Vakfının Müdiresi olan Susan K. Reardon sağlamaktadır.
Uluslararası Özel Girişim Merkezi’nin bir diğer
başarısı da Transparency International’dır.
Bu « STK » resmi olarak, aynı zamanda CIPE’nin de yöneticisi ve halen FBI’nin istihbaratçılarının
işe alım sorumlusu ve özel istihbarat ajansı Fairfax Group’un Genel Müdürü olan, ABD askeri istihbarat subayı Michael J. Hershman tarafından kurulmuştur.
Transparency International, her şeyden önce CİA’nin
ekonomik istihbarat faaliyetleri için kullandığı bir paravan kuruluştur.
Aynı şekilde, Devletleri pazarlarını dışa açmak üzere yasalarını değiştirmeye
ikna etmek için kullanılan bir iletişim aracıdır.
Transparency International’ın kökenini
gizlemek için CIPE,
Dünya Bankasının eski basın yayın müdürü yeni-muhafazakar Frank Vogl’un bilgilerinden
yararlanma yolunu seçer. Vogl, sivil toplum kökenli bir dernek izlenimi
vermeye hizmet edecek bir şahsiyetler Komitesi kurdu. Bu vitrin komitesi, eşi
2004 ve 2009 yılları arasında SPD’nin Federal Almanya Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı
adayı olan, Dünya Bankasının Doğu Afrika’daki eski müdürü Peter Eigen tarafından
yönetilmiştir.
Transparency International’in çalışmaları ABD çıkarlarına hizmet ediyor ve hiç de
güvenilir değil. Sözde STK, 2008 yılında, Venezüella Devlet
Petrolleri Şirketi PDVSA’daki yolsuzlukları ifşa ediyor ve tahrif edilmiş
haberlerden hareketle bu kurumu dünya kamu şirketleri sıralamasında son sıraya
yerleştiriyordu. Amaç tabii ki, Devlet Başkanı Hugo Chavez’in anti-emperyalist
politikasının ekonomik temelini oluşturan bir şirketin itibarını sabote
etmekti. Basının yönlendirirken suçüstü yakalanan Transparency International, Latin Amerika basınının sorularını
cevaplandırmayı ve raporunu düzeltmeyi reddetti. CIPE’nin Venezüella temsilcisi Pedro Carmona’nın,
2002 yılında ABD tarafından Hugo Chavez’e karşı gerçekleştirilen darbe
sırasında iktidara yerleştirildiğini hatırladığımızda bu durum hiç de şaşırtıcı
değildir.
Transparency International, medyaların dikkatini ekonomik yolsuzluk üzerinde
odaklayarak, yönetici seçkinlerin Anglosaksonlar yararına siyasi yolsuzluğu
NED’in faaliyetlerini bir şekilde gizlemektedir.
Uluslararası Cumhuriyetçiler Enstitüsü (IRI) ve
Uluslararası İlişkiler için Ulusal Demokratik Enstitüsü (National Democratic Institute
for International Affairs – NDI)
Uluslararası Cumhuriyetçiler Enstitüsü (IRI) sağcı partilere rüşvet
vermesiyle tanınırken, Uluslararası İlişkiler için Ulusal Demokratik Enstitüsü (NDI) sol partilerle ilgilenir. Birincisinin Başkanı John McCain,
ikincisinin ise Madeleine Albright’tir. Dolayısıyla
bu iki şahsiyetin birer basit siyasetçi, muhalefet lideri ve bilge emekli
olarak değil ama Ulusal Güvenlik Konseyinin
aktif sorumluları olarak algılanmaları gerekir.
IRI
ve NDI,
dünyadaki başlıca siyasi partileri eğitmek için, Liberal Enternasyonal ve Sosyalist
Enternasyonal’i kontrol etmekten vazgeçmiştir. Onların yerine Uluslararası Demokratik Birlik (IDU) ve Demokratların
İttifakı (AD)
gibi rakip örgütler kurmuşlardır. Birinci
kurumun Başkanlığını Avustralyalı John Howard yürütmektedir.
Adil Dava (Правое дело)‘dan Rus Leonid Gozman Başkan
Yardımcısıdır. İkincisi ise İtalyan Gianni Vernetti tarafından yönetilmekte, eşbaşkanlığını ise Fransız François Bayrou yapmaktadır.
IRI ve NDI aynı zamanda Avrupa’daki büyük siyasi
partilere (Almanya’da altı, Fransa’da iki, Hollanda’da bir ve bir tanesi de
İsveç’te) bağlı siyasi vakıflardan da destek almaktadır.
Bunun
dışında, kimi operasyonlarda, son olarak Afganistan’daki hileli seçimleri
düzenleyen Democracy International Inc.
gibi, bazı gizemli özel şirketlerin taşeronluğundan da yararlanılmaktadır.
Rahm
Emanuel’in eski yardımcısı ve NDI’nin bugünkü sorumlusu Tom McMahon, Sosyalist
Partinin ön seçimlerini düzenlemek için Fransa’ya geldi.
Bunlar kulağa hiç de hoş gelmiyor. ABD,
dünyadaki büyük siyasi partilerin ve sendikaların birçoğuna rüşvet dağıttı.
Sonuç olarak, destekledikleri « demokrasi », her ülkenin iç sorunlarını
–özellikle kadın ya da eşcinsel hakları gibi toplumsal sorunları- tartışmak ve
tüm uluslararası sorunlarda Washington’la birlikte hareket etmeyi
gerektirmektedir.
Seçim kampanyaları, NED’in kimisine hiç
sunmamakla birlikte bazılarına ihtiyacı olan mali imkanları sunarak casting’ini
oluşturduğu gösterilere dönüştüler. NED,
kendisiyle aynı uluslararası ve savunma politikasını izlemesi kaydıyla bir
kampı ya da bir diğerini alternatif olarak desteklediği için, ardışıklık
kavramı bile anlamını kaybetmiştir.
Günümüzde Avrupa
Birliği ve diğer yerlerde demokrasinin yaşadığı krizden şikayet edilmektedir.
Bunun açık bir şekilde sorumlusu NED ve ABD’dir.
Peki, John
McCain gibi başlıca muhalefet
liderinin aslında Ulusal Güvenlik Konseyinin memuru olduğu, ABD gibi bir rejimi
nasıl nitelemeliyiz? Kesinlikle demokrasi olarak değil.
Thierry Meyssan
Çeviri
Osman Soysal
Osman Soysal
Kaynak
Odnako (Rusya)
Odnako (Rusya)
Bu makale ilk olarak Rus dergisi Odnako’nun 35nci sayısında
(27 Eylül 2010 tarihli) yayınlanmıştır.
CIA'nın Yasal Penceresi NED 1
CIA'nın Yasal Penceresi NED 2
